Πόσοι γνωρίζουν το Μπατούμι ή Βατούμ στη Γεωργία; Τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη χώρα, ένα σύγχρονο τουριστικό θέρετρο και το πιο ανεπτυγμένο κομμάτι μαζί με την πρωτεύουσα;
Ελάχιστοι. Η Γεωργία δεν αποτελεί άλλωστε ονειρικό προορισμό για την bucket list των περισσότερων ταξιδιωτών. Σε μια περιοχή που υπέφερε από συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις και ταλαιπωρία, η χώρα αυτή προσπαθεί να αναπτυχθεί μέσα από τις στάχτες της. Και είχα την περιέργεια να βρεθώ κι εγώ εκεί για μερικές μέρες.
Φτάνοντας στο Μπατούμι
Με την άφιξη στο μικρό αεροδρόμιο του Κουτάισι, περνάς από τον έλεγχο των διαβατηρίων (πήρα επιτέλους νέα σφραγίδα στο διαβατήριο, yeah) βγήκα στο χώρο αναμονής για τα λεωφορεία και τα ταξί. Χωρίς άγχος και καθυστέρηση, αφού για να ταξιδέψεις εκεί δεν χρειάζεται πια βίζα από το 2015 και μετά.
Tip: Σε διάφορα stand προσφέρουν δωρεάν SIM για το τηλεφωνικό δίκτυο της Γεωργίας.
Με το «μαγικό» χαρτάκι στα χέρι (billet για τους ντόπιους που εστί το εισιτήριο), επιβιβάστηκα για μια νέα εξερεύνηση στο λεωφορείο. Από την πρώτη μου επαφή με τον ιδιαίτερο αέρα της Γεωργίας είχα πάρει μια πρώτη εντύπωση για την κουλτούρα της χώρας.
Έντονα θρησκευόμενοι (σε κάθε εκκλησία ο οδηγός του λεωφορείου άφηνε το τιμόνι για να σταυρώσει το ένα χέρι στο στήθος και με το άλλο σταυροκοπιόταν), παραδοσιακοί (στο δρόμο πετύχαμε γαμήλια πομπή, με το αμάξι του γαμπρού να ακολουθείται από τουλάχιστον δώδεκα σε αριθμό αυτοκίνητα, που φυσικά κορνάρανε ρυθμικά) και φιλόζωοι (μέχρι το χωριό Kobuleti, πλάγια του δρόμου, συναντήσαμε πολλά μα πάρα πολλά γουρούνια, κατσίκια και αγελάδες να περιφέρονται ελεύθερα με τους περαστικούς να σταματάνε… για να χαιδέψουν!).
Σε λίγες ώρες θα ανοιγόταν μπροστά μας το Μπατούμι με τα ψηλά κτίρια κοντά στην παραλία να ξεχωρίζουν, χαρίζοντας έναν αέρα καινοτομίας, σημάδι της τελευταίας δεκαετίας ανάπτυξης της περιοχής.