Πώς επηρεάζει η σχέση με τον εαυτό σου όλες τις άλλες;
Τα λόγια του Ρόμπερτ Χόλντεν ήταν ξεκάθαρα, “Η σχέση με τον εαυτό σου καθορίζει τον τόνο για κάθε άλλη σχέση που έχεις”.
Η αλήθεια είναι μια, η πιο σημαντική σχέση που θα έχεις ποτέ είναι η σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Πριν απ’ όλα είμαστε μονάδες. Πριν απ’ όλα είμαστε και πρέπει πάντοτε να είμαστε η πρώτη επιλογή και η προτεραιότητα της ζωής μας. To ακούμε συνέχεια «Να αγαπάς τον εαυτό σου και να τον φροντίζεις» μπορεί να καταντάει κουραστικό, μα αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι αναγκαίο να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να τον προσέχουμε σαν το πιο όμορφο λουλούδι που έχουμε για να μην μαραθεί, για να μην μαραθούμε εμείς. Είναι καλύτερο να αγαπήσουμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας, παρά να περιμένουμε τους άλλους να το κάνουν, γιατί αυτό ουσιαστικά δεν θα γίνει ποτέ.
Αγάπησε τον εαυτό σου
Μετά απ’ όλα, μετά το τέλος μιας σχέσης, μετά το τέλος μιας ημέρας, μετά το τέλος μιας φιλίας, μετά το τέλος της δουλειάς, μετά το τέλος του σχολείου – αυτό που έχουμε μονάχα είναι ο εαυτός μας. Μένουμε μόνοι μαζί του και παλεύουμε να δούμε πώς θα συνεχίσουμε, τι θα κάνουμε, πώς θα τα βγάλουμε πέρα, πώς θα ζήσουμε στην ουσία κι όχι πώς θα επιβιώσουμε.
Φαντάσου να είσαι σε σχέση με έναν άνθρωπο που δεν αγαπάς, θα μπορούσες να ζήσεις για πάντα μαζί του; Έτσι ακριβώς είναι και η σχέση με τον εαυτό σου. Και στην περίπτωση αυτή δεν μπορείς να τον παρατήσεις και δεν πρέπει κιόλας. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να δίνεις αγάπη, να βρεις το δρόμο, το δρόμο αυτό που θα σε οδηγήσει στην ευτυχία. Είχα διαβάσει μια φορά κάτι το οποίο με άγγιξε πολύ, «Θα μιλούσες σε κάποιον άλλο με τον τρόπο που μιλάς στον εαυτό σου;» καθώς και «Σκέψου πως έχεις μπροστά σου τον δεκάχρονο εαυτό σου, θα του έλεγες όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που λες τώρα εσύ στον εαυτό σου;»
Η σχέση μας με τους άλλους
Η σχέση που έχεις με τον εαυτό σου είναι υπεύθυνη για την ψυχική σου υγεία αλλά και για τη δημιουργία υγιών και ευτυχισμένων σχέσεων με τους άλλους. Το να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου και να τον αγαπάς μόνο ευτυχία και ομορφιά θα φέρει στη ζωή σου. Είμαστε αυτό που αποπνέουμε. Γι’ αυτό με το να είμαστε αγενείς με τον εαυτό μας και να μην του δίνουμε όση αγάπη χρειάζεται πολλές φορές βγάζουμε ένα άλλο πρόσωπο στους γύρω μας.
Γινόμαστε ερειστικοί, επιθετικοί κι έτσι οι άλλοι αναγκάζονται είτε να μας αποφεύγουν είτε να «μπουχτίζουν» από την αρνητικότητα και την απαισιοδοξία μας. Θέλουν να μείνουν μα δεν τους δίνουμε λόγους για να το κάνουν. Φερόμαστε άσχημα, μιλάμε άσχημα, γινόμαστε κακοί και ειρωνικοί. Σπρώχνουμε μακριά άτομα τα οποία μας αγαπούν και μας νοιάζονται και καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια να μισούμε τον εαυτό μας μες την μοναξιά μας. Κάθε σχέση με τους γύρω μας καθ’ αυτόν τον τρόπο καταρρέει κι έτσι διώχνουμε τους γύρω μας, αρνούμαστε την αγάπη και γινόμαστε όλο και πιο αδύναμοι. Ειδικά όταν όλα γίνονται με βάση το φόβο. Φοβόμαστε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε τους δαίμονές μας. Φοβόμαστε να αναγνωρίσουμε τις ανασφάλειες και τα ψεγάδια μας. Φοβόμαστε να αγαπηθούμε από τους άλλους. Ο φόβος, ωστόσο, μόνο παύση κάνει στη ζωή, τίποτε άλλο.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου μιλά για αγάπη πίσω από το κάθε τι, μα κανείς δεν μας έμαθε από μικροί πώς να αγαπάμε τον εαυτό μας, πώς να χτίσουμε μια ισχυρή σχέση μαζί του για να τον αποδεχτούμε. Δεν μας δίδαξαν πως για να αγαπήσουμε κάποιον πραγματικά, σε οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση, πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Κι όχι δεν είναι εγωιστικό να το κάνουμε, ούτε είναι εγωιστικό να δίνουμε στον εαυτό μας πολλά, να τον βάζουμε πρώτο, να τον υπερασπιζόμαστε και να τον προσέχουμε. Γι’ αυτό βάλε παύση, αλλά όχι στη ζωή, σε όλο αυτό το μίσος που δίνεις στον εαυτό σου για όσα δεν είσαι. Αγαπά τον εαυτό σου, επιτέλους, για όσα είσαι και για ακόμη περισσότερα που θα έρθουν μετά. Μπορεί το ταξίδι αυτής της αγάπης με τον εαυτό σου να είναι μεγάλο, όλα όμως γίνονται βήμα βήμα, αργά αλλά σωστά.
Μια κινέζικη παροιμία λέει, “Μη φοβάσαι να προχωρείς αργά. Να φοβάσαι μόνο την ακινησία”. Άλλαξε. Άνθισε… Ποτέ δεν είναι αργά.